Elektryczne Gitary

Historia, która doprowadziła do powstania ELEKTRYCZNYCH GITAR, sięga października 1977 r., kiedy Piotr Łojek i Kuba Sienkiewicz sformowali akustyczną grupę pod nazwą SPIARDL (Stowarzyszenie Piosenkarzy i Artystów Robotniczych Działaczy Ludowych), grającą prawie wyłącznie w domu i nagrywającą na szpulowy magnetofon. Z tego okresu pochodzi Dziki - najstarsza piosenka ELEKTRYCZNYCH GITAR (1978), Tatusia (1979), Trzecia Macocha czy Głowy L. (1982). W połowie lat 80 SPIARDL-owcy weszli w posiadanie gitar elektrycznych i zaczęli pierwsze występy publiczne (klub MEDYK; prezentacja na przeglądzie piosenek - wraz z Mirosławem Jędrasem, znanym z grupy ZACIER - pod nazwą ZUCH KOZIOŁ; otwarte próby ORKIESTRY NA ZDROWIE Jacka Kleyffa). W latach 1987-89 dzięki sprzyjającej atmosferze panującej w żoliborskim domu Krzysztofa Bienia z zespołu TRAWNIK działała efemeryczna grupa MIASTO w składzie: Kuba Sienkiewicz (gitara, śpiew), Piotr Łojek (gitara basowa), Krzysztof Bień (saksofon), Sławek Wiechecki (perkusja), Marcin Rybak (gitara), Darek Wasilewski (gitara), wykonująca m. in. takie utwory jak Widmo, Człowiek z liściem. Zespół ten dał dwa koncerty. Równolegle (pod nową nazwą ELEKTRYCZNE GITARY) działał też skład bez Kuby, ale za to z innymi muzykami miejscowymi (m. in. Konrad Kołodziejek, git.). W 1989 r. zapadła decyzja o utworzeniu oficjalnej grupy i wprowadzeniu istniejących piosenek do szerszego obiegu. Dla nowego przedsięwzięcia wykorzystana została nazwa ELEKTRYCZNE GITARY, a w pierwszym składzie grali: Kuba Sienkiewicz (gitara, śpiew), Piotr Łojek (bas), Rafał Kwaśniewski (gitara) i Marek Kanclerz (perkusja).