Hedda Gabler

Hedda i Jørgen Tesman są młodym małżeństwem, które wraca z podróży poślubnej, by rozpocząć ustabilizowane, spokojne życie. Wszystko zapowiada się nader obiecująco: własny, piękny dom, uczynność bliskich gwarantująca poczucie bezpieczeństwa. Jørgen jest w przededniu podjęcia prestiżowej pracy naukowej na uniwersytecie, Hedda ma wspierać męża w jego karierze i prowadzić dom wedle zasad wyższych sfer. Nic tylko szczęście garściami brać. Nieoczekiwanie zjawiają się przyjaciele z przeszłości, ujawniając niebezpieczny kontekst wewnętrznych i prawdziwych motywacji Heddy.Tyle dość lapidarna, wstępna treść dramatu Ibsena. Sięgając dalej dotykamy tajemnicy Heddy - tajemnicy człowieczeństwa w jego destrukcyjnej, pustoszącej sile, zwróconej przeciwko społecznym formom, zbudowanym na lęku, konformizmie i korzyści. Kobieta gardzi małżonkiem, czerpie radośćz manipulowania ludźmi, jest w stanie zniszczyć człowieka dla pozornej rozrywki. Czyżby zło i egoizm w najczystszej postaci, które nie potrzebują żadnej sankcji?

Świat wokół Heddy ulepiony jest ze wstrętnej obłudy. Jej postępowanie jawi się jako rozpaczliwy i zarazem bezkompromisowy krzyk człowieka, który czyniąc zło, mówi nagą, bolesną prawdę o ludzkich intencjach. Jednak jej demistyfikatorskie gesty wymierzone są wyłącznie w innych, jakby kobietę paraliżował strach przed odkryciem i nazwaniem natury własnego "ja". Hedda wymierza sprawiedliwość światu, wpadając w pułapkę ego, które spuszczone z łańcucha i niekontrolowane, zaczyna osaczać samo siebie. Czy może istnieć jakiekolwiek wyjście z tego błędnego koła?