Boski spór

Sztuka autorstwa Felixa Miterera dotyczy sądu nad ludzkością, który przeprowadza Ojciec, Syn, Duch oraz doproszony w roli adwokata Szatan. Do dyskusji pragnie włączyć się Matka, jednak jest kompletnie ignorowana (co z nawiązką wynagrodzi sobie w finale utworu).

Istnieje mnóstwo literackich dzieł, w których Stwórca rozprawia się z rodzajem ludzkim, racząc go klęskami swojej wybujałej złości, jednak Mittererowski koncept jest dość osobliwy, bowiem tytułowy spór rozgrywa się na spotkaniu do złudzenia przypominającym zebranie… zarządu wielkiej korporacji. Widoczny gołym okiem kryzys, wymusza na zarządzie konieczność drastycznych posunięć, które tak przenikliwie opisała Naomi Klein w „Doktrynie szoku”. Stąd nadzwyczajne posiedzenie…

„Boski spór” to brawurowo i oryginalnie poprowadzona komedia, bezlitosna satyra na temat wyobrażeń o Bogu i sacrum, odnosząca się również do apokryficznych alternatyw chrześcijańskiej religii. Mitterer, choć jego krytyczna ocena naszej religijności jest wyraźnie widoczna, nie epatuje tanim skandalem, nie sili się na tabloidowe obrazoburstwo. W gruncie rzeczy „Boski spór” jest namysłem nad kondycją człowieczeństwa, jak również pytaniem o metafizykę i zdolność zadawania pytań o sens i celowość ludzkiego istnienia. Niewątpliwym atutem spektaklu jest przestrzeń, w której się rozgrywa: to… olsztyńskie Planetarium.