Dwadzieścia minut z Aniołem

Pomimo skromnego dorobku pisarskiego Aleksander Wampiłow uznawany jest za klasyka dramaturgii XX wieku, który wywarł ogromny wpływ na kształt rosyjskiego teatru i jego nowego stylu. Wampiłowa można nazwać „rosyjskim Mrożkiem”.

Na spektakl składają się dwie jednoaktówki: „Przygoda z metrampażem” i „Dwadzieścia minut z aniołem". Obie tworzą komedię sytuacyjną i jednocześnie bardzo wnikliwe studium różnorakich mechanizmów społecznych i psychologicznych, które doprowadzają nasze działania na skraj absurdu. Oś dramaturgiczną stanowi pozornie zwyczajne zdarzenie, nieuchronnie prowadzące do katastrofy.

W „Przygodzie…” fanatycznemu miłośnikowi piłki nożnej, niejakiemu Potapowowi, pomieszkującemu w hotelu „Tajga” psuje się radio. Usterka uniemożliwia wysłuchanie transmisji z meczu pomiędzy moskiewskimi drużynami Spartaka i Torpedo. Niesiony kibicowskim amokiem Potapow dokonuje wtargnięcia do sąsiedniego pokoju, który wynajmuje młoda dziewczyna. Czyn intruza spotyka się z jej zrozumieniem, wywołuje jednak kategoryczny sprzeciw kierownika hotelu. Dochodzi do rękoczynów…

W hotelowej scenerii rozgrywa się również „Dwadzieścia minut z aniołem”. Dwaj miłośnicy napojów wyskokowych – zaopatrzeniowiec i kierowca w delegacji – budzą się rankiem na potężnym kacu. Po kilku nieudanych i desperackich próbach zdobycia funduszy na kontynuowanie, raptem zjawia się dobroczyńca, ofiarowując im całe 100 rubli. To jednak nie zadowala schorowanych przedstawicieli klasy robotniczej. Napięcie narasta…

A wszystko to, gdzieś na odległej, lecz jakże znajomej nam prowincji. Z dala od Warszawy, czy Moskwy.

Wampiłow nikogo nie oskarża, nie feruje łatwych wyroków ani recept.

Raczej stara się pokazać tę stronę rzeczywistości, która tak łatwo nam umyka z powodu fałszywej wiary w racjonalność naszych motywacji i czynów.