Inauguracja Cyklu Mistrzowskich Recitali Fortepianowych

Ivo Kahanek (Czechy) – fortepian

Program:

Ludwig van Beethoven – Sonata c-moll op. 13 “Patetyczna”
I.            Grave- Allegro di molto e con brio
II.           Adagio cantabile
III.         Rondo-Allegro

Leoš Janáèek – We mgle
I.            Andante
II.          Molto adagio
III.         Andantino
IV.          Presto
Fryderyk Chopin – Scherzo h-moll op. 20
– Scherzo b-moll op. 31
– Scherzo cis-moll 0p. 39
– Scherzo E-Dur op. 5

Ivo Kahánek (Czechy) – fortepian

Muzyk o niesamowitej sile emocjonalnej, głębi i ekspresji, Ivo Kahánek zyskał reputację jednego z najbardziej ekscytujących pianistów swojego pokolenia i jest uważany za najlepszego współczesnego pianistę czeskiego. Jest wybitnym interpretatorem czeskiej muzyki fortepianowej, posiadającym wyjątkową umiejętność budowy fascynującego związku emocjonalnego z publicznością.

W 2004 r. Wygrał Międzynarodowy Konkurs Muzyki Praskiej w Pradze i zdobył nagrody na innych wiodących międzynarodowych konkursach pianistycznych (Konkurs Pianistyczny Maria Canals w Barcelonie, Nagroda Vendome w Wiedniu, Konkurs Fundacji Tomassoni w Kolonii, Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina w Marienbadzie, Concertino Praga, itp.).

Po udanych debiutach na Festiwalu Beethovenowskim w Bonn i Praskim Spring Festival został zaproszony przez BBC do wykonania IV Koncertu fortepianowego („Incantations”) Bohuslava Martinù na BBC Proms z Orkierstrą Symfoniczną BBC pod dyrekcją Jiøíego Bìlohláveka. Koncert odbył się w Royal Albert Hall w Londynie w sierpniu 2007 roku i był transmitowany na żywo przez BBC Radio 3 i BBC Television, a także czeską stację radiową „Wełtawa”. Ten uznany przez krytyków debiut jest obecnie udostępniony przez Deutsche Grammophon.

Nic dziwnego, że Ivo Kahánek został wybrany przez Sir Simona Rattle’a na dwa koncerty z Berliner Philharmoniker w listopadzie 2014 roku, a następnie zebrał entuzjastyczne reakcje krytyków i opinii publicznej. Młody pianista stał się dopiero drugim czeskim pianistą po Rudolfie Firkušnym, który występował z tą renomowaną orkiestrą. Ponadto Ivo Kahánek regularnie występuje z Orkiestrą Filharmonii Czeskiej i gra na wysoko cenionych występach ze Szkocą Orkierstrą Symfoniczną BBC Glasgow, Orkiestrą WDR z Kolonii, Filharmonią Essen, Kameralną Orkiestrą Zurychu, Orkiestrą Symfoniczną Czeskiego Radia, Praską Orkiestrą Symfoniczną, Filharmonią Praską, Filharmonią Brneńską i wieloma innymi. Występował z artystami o międzynarodowej renomie, np. dyrygentami takimi jak Siemion Bychkow, Pinchas Steinberg, Vladimir Ashkenazy, Rafael Payare, Andrey Boreyko, Jakub Hrùša, Zdenìk Mácal, Tomáš Netopil, skrzypek Daniel Hope, wiolonczelista Alissa Weilerstein, kwartet Pavel Haas, kwartet Tetzlaffa itp.

W roku 2018 wystąpi na trasie koncertowej w Austrii, Polsce, Szwajcarii, Peru i Czechach, wykonując koncerty fortepianowe Czajkowskiego, Chopina, Liszta, Martinù i Bartóka. Ponadto będzie grał recitale solowe w Berlinie, Porto, Pradze i wielu innych miastach, a także koncerty z Bamberger Symphoniker i Jakubem Hrùšą przy rejestracji koncertów fortepianowych Dvoøáka i Martinù.

Do tej pory Ivo Kahánek wydał dziewięć płyt w wytwórni Supraphon Music (z którą zawarł umowę na wyłączność) z muzyką Janáèka, Martinù, Kleina, Kabeláèa, Francaixa, Iberta, Jego solowa płyta (Janáèek-Martinù-Kabeláè) otrzymała najwyższe noty w prestiżowych czasopismach muzycznych (Le Monde de la Musique, Classics Today, Fanfare). Poza tym często współpracuje z czeskim radiem i czeską telewizją. Jego ostatnia solowa płyta poświęcona była muzyce Fryderyka Chopina (Sonata nr 2 h-moll, 4 Scherzi).

Jego nagranie pieśni Bohuslava Martinù z udziałem znakomitej sopranistki Martiny Jankovej a także album z utworami fortepianowymi i kameralnymi Viktora Kalabisa zostanie wydane przez wydawnictwo Supraphon.

Ukończywszy Konserwatorium im. Janáèka w Ostrawie i Akademię Sztuk Scenicznych w Pradze, Ivo Kahánek kontynuował studia instrumentalne w Szkole Muzyki i Dramatu Guildhall w Londynie oraz uczestniczył w kursach mistrzowskich Karla-Heinza Kämmerlinga, Christiana Zachariasz, Alicii de Larocha, Imogena Coopera, Petera Frankla i wielu innych.

Inaugurując Cykl Mistrzowskich Recitali Fortepianowych solista, obok sztandarowych pozycji repertuarowych czyli Sonaty Patetycznej L. van Beethovena i trzech Scherzi F. Chopina, zaprezentuje muzykę rzadko u nas grywanego Leoša Janáèka (1854-1928). Będzie to cykl miniatur fortepianowych We mgle. Utwór ten powstał w roku 1912 i stanowi doskonały przykład wrażliwości jednego z najważniejszych twórców muzycznych narodu czeskiego. Choć domeną Janáèka była muzyka operowa warto pochylić się również nad jego kompozycjami solowymi na fortepian, zwłaszcza, że wykonywać je będzie wybitny interpretator muzyki czeskiej.

O kompozytorze…

Leoš Janáèek urodził się w roku 1854, jako dziewiąty z czternaściorga rodzeństwa. Pochodził z rodziny o wielopokoleniowych tradycjach muzycznych. Mimo biedy, a nawet ubóstwa w którym się wychowywał rodzice nie zaprzepaścili jego muzycznego talentu. Dysponując pięknym sopranem chłopięcym, był solistą chóru kościelnego, po czym w wieku 11-tu lat, już po śmierci ojca, przyjęto go do szkoły muzycznej prowadzonej przez klasztor augustianów w Starym Brnie. Jako chórzysta (i solista) poznał obszerny, trudny repertuar oratoryjno-kantatowy. Jego wychowawcom udało się zaszczepić dumę z bycia Słowianinem, Czechem, rdzennym Morawianinem. (Czyż ta historia nie przypomina Państwu nieco historii „naszego” Feliksa Nowowiejskiego?)
Wypełniając wolę zmarłego ojca, z którym zresztą łączyły go mocne więzy, ukończył trzyletnie seminarium nauczycielskie w Brnie. Nie wystarczyło to jednak, by uzyskać uprawnienia do nauczania muzyki. Aby je posiąść, musiał ukończyć w przyspieszonym tempie szkołę organową w Pradze. Prowadził brneńskie chóry – kościelne i świeckie. Zorganizował szkołę śpiewu dla chłopców i szkołę organową, która dała początek miejskiemu konserwatorium. (Akademia Muzyczna w Brnie nosi dziś jego imię). Wciąż jednak miał poczucie, że jego wiedza muzyczna jest niewystarczająca.
Doskonalił grę na fortepianie; marzył o nauce u Antoniego Rubinsteina w Konserwatorium Petersburgu bądź Paryżu. Warunki życiowe i sytuacja materialna sprawiła, iż ostatecznie odbył jedynie krótkie studia w Wiedniu i Lipsku. Mając zaledwie rok na naukę (tyle trwał urlop udzielony mu przez władze Brna) Janáèek musiał wybrać tylko te przedmioty, które byłyby najbardziej przydatne w jego dalszej muzycznej działalności zawodowej. Przyspieszyło to decyzje o wyborze drogi kompozytorskiej. Jak pokazała przyszłość, była to decyzja ze wszech miar słuszna. Znaczącym momentem w życiu kompozytora było spotkanie z Antonim Dworzakiem. Obu kompozytorów połączyła głęboka przyjaźń, której spoiwem była między innymi wyraźna niechęć do Habsburgów, troska o czeską kulturę narodową i umacnianie rodaków w ich tożsamości historycznej i kulturowej.  Jednym z wielkich zasług Leoša Janáèka było zebranie i utrwalenie na fonografie muzyki czeskich i morawskich twórców ludowych.