Roberto Zucco

„Roberto Zucco" Bernarda- -Marie Koltèsa - jednego z najwybitniejszych twórców dramaturgii XX wieku - to historia mordercy oparta na autentycznej biografii. Podobno Koltèsa zaintrygowało zdjęcie zbrodniarza zamieszczone w liście gończym, rozesłanym po całej Francji.

To jednocześnie historia outsidera. Tytułowy bohater zabija oboje rodziców, policjanta oraz syna jednej z typowych reprezentantek mieszczańskiej klasy. Ucieka z więzienia, krąży po spelunach, podmiejskich kolejkach, domach ubogich ludzi. Jego jedynym „nieskażonym" uczuciem jest miłość do dziewczynki, posłanej przez rodzinę na ulicę.

Teatralny portret zbrodniarza nie jest jednak apologią mordu i śmierci. Koltès nie chce epatować krwią i przemocą. Autor skupił się przede wszystkim na nakreśleniu obrazu współczesności przesyconej pustką, pozbawionej moralnych imperatywów. Sam Zucco jest postacią niejednoznaczną. Może być dzisiejszym Hamletem, który podjął straceńczą decyzję i wybrał drogę śmiercionośnego gestu? Może być dzisiejszym Raskolnikowem, który odrzucił społeczeństwo i przestał wierzyć w idee?

Bohater jest niczym wirus, który się asymiluje w świecie. Asymiluje się i rozsadza go od wewnątrz. To transparentna postać mówiąca gorzką prawdę o pojedynczej egzystencji - zwichniętej, złamanej i osamotnionej. Z owego złamania i samotności wyradza się trudno wytłumaczalne zło, wciąż pozostające tajemnicą i wciąż żywotne, uobecniające się w rzeczywistości.

Zobacz również:
Natalia Ulatowska: „Roberto Zucco"- portret współczesnego mordercy>>