Słowik

Dawno, dawno temu w dalekich Chinach, w lesie w pobliżu cesarskiego pałacu maleńki Słowik zachwycał wszystkich swoim pięknym śpiewem. Cesarz usłyszawszy o niebywałym talencie tego jakże niepozornie wyglądającego ptaszka zapragnął posłuchać brzmienia jego dźwięcznego głosu. Polecił sprowadzić ptaka do zamku. Cudowny śpiew, który koił dotąd smutki i cierpienie prostych ludzi, wypełnił mury cesarskiego pałacu.

Pewnego dnia posłaniec z Japonii przysłał Cesarzowi osobliwy podarek - misternie wykonanego, mechanicznego Słowika, który mógł bawić władcę swoim śpiewem, gdy tylko ten miał na to ochotę. Ptaszek– zabawka zachwycił Cesarza, tak mocno że odprawił on z pałacu prawdziwego Słowika i jego opiekunkę Niugin.

Pech chciał, że bezduszny mechanizm zepsuł się, gdy Cesarz zachorował. Posłał on ponownie po prawdziwego Słowika, który swoim śpiewem potrafił obłaskawić nawet śmierć. Tylko mała Niugin – dziewczynka o wielkim sercu- ryzykując własne życie, mogła sprawić, aby Słowik znowu zaśpiewał dla Cesarza.

Ta stara baśń opowiedziana przez pryzmat losów Nadwornej Opiekunki Słowika, postaci stworzonej przez Jacka Pietruskiego, uczy, że prawdziwego i naturalnego piękna nie zastąpi nawet najmisterniej wykonany mechanizm. To co sztuczne przegrywa z naturą. Szary i niepozorny Słowik jest symbolem wierności, skromności, wielkoduszności, wdzięczności i współczucia, tych wartości, które powinny znajdować się w każdym ludzkim sercu i które znajdują sie w sercu Niugin.