Opis
Władysław Pawelec (1923- 2004) był pionierem fotografii erotycznej w Polsce.
Jego wystawy z lat siedemdziesiątych, a także wydany w 1983 roku kalendarz
erotyczny, odbiły się szerokim echem i spowodowały w Polsce znaczące zmiany
w podejściu do fotografii aktu. Twórczość Pawelca stała się przedmiotem
zainteresowania mediów na całym świecie, co zaowocowało wydaniem przez
amerykańskiego wydawcę Melrose Square Publishing, albumu "Friends of Zofia"
w 1985 roku. W 1999 roku ukazała się drukiem ostatnia książka Pawelca
"Fotografia Aktu" będącą swoistym przewodnikiem po świecie fotografii,
uczącym sztuki widzenia i utrwalania tego co piękne i niepowtarzalne.
Fotografie Pawelca to intymne opowiadania o kobietach, o ich pragnieniach,
marzeniach i snach, ale także o ich cielesnej urodzie. Tę urodę artysta
ukazywał w swoisty sposób. Ponieważ marzenie erotyczne nie znosi
dosłowności, jego tworzywem staje sie zarówno to co widzialne, jak i przede
wszystkim to, co niewidzialne, a co buduje klimat, atmosferę, aluzje,
niedopowiedzenie. Nie stroniąc od wyrafinowanej zmysłowości i erotycznej
fascynacji, Pawelec snuł swoje opowiadania przy pomocy obiektywu, światła i
dekoracji, tworząc klimat dziwności, zagadki, które wyobraźnia widza może
rozwikłać na wiele możliwych sposobów.
Jego wystawy z lat siedemdziesiątych, a także wydany w 1983 roku kalendarz
erotyczny, odbiły się szerokim echem i spowodowały w Polsce znaczące zmiany
w podejściu do fotografii aktu. Twórczość Pawelca stała się przedmiotem
zainteresowania mediów na całym świecie, co zaowocowało wydaniem przez
amerykańskiego wydawcę Melrose Square Publishing, albumu "Friends of Zofia"
w 1985 roku. W 1999 roku ukazała się drukiem ostatnia książka Pawelca
"Fotografia Aktu" będącą swoistym przewodnikiem po świecie fotografii,
uczącym sztuki widzenia i utrwalania tego co piękne i niepowtarzalne.
Fotografie Pawelca to intymne opowiadania o kobietach, o ich pragnieniach,
marzeniach i snach, ale także o ich cielesnej urodzie. Tę urodę artysta
ukazywał w swoisty sposób. Ponieważ marzenie erotyczne nie znosi
dosłowności, jego tworzywem staje sie zarówno to co widzialne, jak i przede
wszystkim to, co niewidzialne, a co buduje klimat, atmosferę, aluzje,
niedopowiedzenie. Nie stroniąc od wyrafinowanej zmysłowości i erotycznej
fascynacji, Pawelec snuł swoje opowiadania przy pomocy obiektywu, światła i
dekoracji, tworząc klimat dziwności, zagadki, które wyobraźnia widza może
rozwikłać na wiele możliwych sposobów.
